Ali Voka ka qenë një nga burrat më të mençur të Shipkovicës. Jetoi e veproi në mbarim të shekullit XIX-të dhe në fillim të shek.XX, pra, përgjatë periudhës së shenjtë, të rilindasve tanë, para se ta braktisë Shipkovicën, diku rreth vitit 1907. Në fillim të shek.XX, Ali Voka zgjidhet si kryeplak i fshatit. Ka qenë i pasur shumë. Ka patur dymijë dhen, pesëdhjetë kuaj dhe dy djem. Bejlërët e Turqisë, asokohe i kishin okupuar kullotat shqiptare të Sharrit, pra, edhe të Shipkovicës, ku i sillnin dhentë, dhitë, kuajt e lopët. Si pasojë e brutalitetit të zaptive osmanë, Banorëve të Shipkovicës u ndalohej dalja ne bjeshkë me bagëti.
Ali Voka i ka patur gjashtë lira dhe gjashtë lira të tjera ia kërkon fshatit. Një lirë e asaj kohe kishte vlerën e dy deleve të mira. Dhe kur i tubon dymbëdhjetë lira, ai u premton fshatarëve se do të shkojë te Sulltan Abdulhamiti për t'u ankuar kundër bejlerëve të tij që e kanë "zaptuar" bjeshkën e Shipkovicës. Kur arriti në Stamboll, e zuri një avokat, të cilit ia tregoi qëllimin e ardhjes dhe dëshirën për t'u takuar me sulltanin.                                                                                                                          Avokati turk e këshillon kryeplakun e Shipkovicës: "Ditën e premte, kur sulltani vjen ta falë namazin në xhaminë Ajak Sofia, futu në trëndafila dhe kur do kalojë ai, dil nga trandafilat me një buqetë në dorë, ndërsa në brendinë e buqetës fshihe lutjen që ta kam shkruar, dhe epja sulltanit!"
Aliu e dëgjoi avokatin dhe ashtu edhe veproi: Kur arriti sulltani me karrocën me gjashtë kuaj, ai del nga trëndafilat, ia jep buqetën dhe e kapin zaptitë e fusin në burg. Kur kthehet sulltani në zyrën e tij, pyet: Kush qe që më doli përpara me këtë lutje?" "Një arnaut nga Kallkandeleja (Tetova)" -iu patënm përgjegjur shërbëtorët e tij.                                                                                                 Sulltan Hamiti e lexoi lutjen dhe tha se këtë punë duhet ta kryejë sadrazemi. E nxorrën Aliun nga burgu dhe e sollën te sadrazemi. "Këtë punë do ta kryejë komuna", i thot sadrazemi Ali Vokës, i cili, ia kthen me zë të lartë, që ta dëgjojë edhe sulltani: "Po qe se nuk realizohet këtu kjo lutje, sulltan Hamiti do ma japë përgjigjen në botën tjetër". 
Atëherë ndërhyn sulltani dhe premton se do të kryhet kjo punë. Dhe kështu jepet premtimi se pas gjashtë muajve do të vijë vendimi. Ali Voka qet dhe ia jep sadrazemit gjashtë lira ryshfet. I mashtruar pas ryshfetit, sadrazemi i thot: "Në vend që të presish gjashtë muaj, eja e merre vendimin pas katër orëve!". Dhe e mori vendimin Ali Voka e u kthye në prefekturën e Tetovës. Prefekti i asaj kohe, i thirri bejlerët që e kishin okupuar bjeshkën e Shipkovicës dhe ua lexoi vendimin e sulltanit, përmes të cilit kërkohej që të tërhiqen nga këto bjeshkë.                                                                                                   Të mllefosur, të gjithë bejlerët u çuan në këmbë dhe i thanë Ali Vokës: "Sa djem ke?" Ai iu përgjigj se ka dy djem. "Do të të japim dy shinik lira, nga një shinik për secilin djalë, po qe se e fsheh këtë vendim të sulltanit!" Për të mos njollosur krenarinë kombëtare, Ali Voka ua kthen: "Jo dy shinik lira, por krejt Stambollin dhe Selanikun me ma dhanë, kafshët tuaja nuk du me i pa në beshkët tona!"
Dhe menjëherë, ditën e nesërme, vendimi i sulltanit hyn ne fuqi. Zaptijet tërhiqen me kafshët e tyre dhe përmes këtij vendimi, Shipkovicës i jepen bjeshkët shqiptare të Sharrit, që janëe bjeshkët më të bukura në botë. 
Në shenjë mirënjohjeje, për këtë punë të madhe, katundi i dhuron Ali Vokës një livadh të madh, të cilin ai e kositi tetë vjet, por të cilit, pas tetë vjetësh, fshati ia merr prap, e të cilit edhe sot e kësaj dite i thonë "Xhibra e Ali Vokës".