Më 19 janar, pas një sëmundje të shkurtë, pushoi së rrahuri zemra e njeriut me zemër të mirë dhe me shpirt paqësor, Abas Seferit. Jo vetëm familja e tij, shokët dhe miqtë e shumtë që i pati, por edhe e gjithë vendlindja e tij, me një dhembje të madhe e përcollën për në banesën e fundit, ku do të prehet ky burrë i Shipkovicës, i cili gjatë gjithë jetës i mbeti besnik dhe e nderoi me shumë përkushtim.

Abaz Seferi u lind më 8 dhjetor 1945, sapo kishte përfunduar lufta, dhe u rrit në kushte të vështira ekonomike, si të gjithë bashkëfshatarët e tij dhe malësorët e kësaj ane. Një kohë të gjatë u detyrua të largohet nga vendlindja e tij e dashur, Shipkovica, që ta përjetojë kafshatën e hidhur të kurbetit, prej ku, pas shumë vitesh u kthye si pensionist.

Gjatë gjithë kohës, kur ishte në mesin e bashkëfshatarëve të Shipkovicës, por edhe kur kthehej për pushime sa ishte në kurbet, pa e kursyer mundin dhe kapitalin modest që e pati, u angazhua me përkushtim për zhvillimin e shumë aktiviteteve kulturore, artistike dhe humanitare. Kontributi i tij që e dha në gjirin e Shoqërisë kulturore artistike “Rexhep Voka” të vendlindjes, gati në të gjitha grupet artistike të saj, do të mbetet i paharruar nga bashkëveprimtarët dhe gjenerata e reja. U angazhua si valltar, instrumentist, sidomos si mjeshtër i kavallit, si aktor në shumë drama, të cilat i përgatiti dhe shfaqi rinia e këtij fshati.

Me fillimin e proceseve demokratike në vend, u angazhua me gjithë qenien e vet, si në aksionin e madh popullor për pajtimin e gjaqeve, në ndihmën për vëllezërit kosovarë, për tejkalimin e gjendjes së rëndë ekonomike e politike, në të cilën i kishte katandisur regjimi gjakatar serb. Në aksionin e pajtimit të gjaqeve dhe hasmërive, kudo ishte përkrah intelektualëve të Shipkovicës, të udhëhequr nga profesorët e nderuar: Abdulla Mehmeti, Ejup Ajdini, Gafar Halili dhe të tjerë,si në Shipkovicë, Brodec, Veshallë, Sellcë, Lisec dhe në gjithë Malësinë e Tetovës. Po të njëjtit vit u angazhua me krejt qenien e tij shpirtërore, në nismën për themelimin e Bashkësisë Kulturore Shqiptare, më 19 gusht 1990, po në Shipkovicë, nga shkëndijat e së cilës, më vonë do të lindin edhe shumë nisma të rëndësishme për ngritjen kulturore, arsimore dhe politike të shqiptarëve në Maqedoni. Në këto aktivitete, Xha Abasi, siç e thirrnin me respekt më të rinjtë e këtij fshati, ishte aktivisti dhe përkrahësi më i madh moral dhe më i përkushtuar, i cili rreshtohej sa herë e kërkonte nevoja në ballë të përgjegjësive më të mëdha, shpesh edhe me sakrifica të paparashikueshme, nga kërcënimet e vazhdueshme të policisë së pushtetit të asaj kohe.

Kujtimi për te do të mbetet i përjetshëm. Abasit tonë të dashur, i qoftë i lehtë dheu i Shipkovicës!